Μεταμοντερνισμός

Νεοελληνική τέχνη, 20ος–21ος αιώνας

Μεταμοντερνισμός

1 neoell metamonternismos Από τις παραμονές του 1980 οι νέες καλλιτεχνικές μορφές χαρακτηρίζονται μεταμοντέρνες, επειδή δεν τηρούν τις προδιαγραφές της μοντέρνας τέχνης, όπως είναι η αυτονομία της φόρμας, η επαναστατική πρωτοτυπία, η άρνηση των κανόνων του παρελθόντος και το όραμα του μέλλοντος. Στο πλαίσιο αυτής της αντίδρασης στην κυριαρχία του μοντερνισμού, η τέχνη από την δεκαετία του 1970 και μετά εισάγεται στην εποχή του μεταμοντερνισμού, ο απόηχος της οποίας είναι ζωντανός στις μέρες μας. Το μοντέρνο ύφος μετατρέπεται σε μεταμοντέρνο κώδικα, με στοιχεία την απροσδιοριστία του πραγματικού, την τυχαιότητα, την σχετικότητα. Στα κύρια χαρακτηριστικά των δημιουργών του μεταμοντέρνου εντοπίζει κανείς την ευρεία επιλογή, την σύγκρουση και την ασυνέχεια των παραδόσεων, καθώς η ετερογένεια ανταποκρίνεται καλύτερα στον πλουραλισμό της σύγχρονης εποχής.

2 neoell metamonternismos Όλοι οι δημιουργοί, οι οποίοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μεταμοντέρνοι, διατηρούν κάτι από την μοντέρνα ευαισθησία, είτε αυτό είναι ειρωνεία, παρωδία, μεταφορά, ή ακόμη και μια πολυπλοκότητα, ή μια ρεαλιστική διάθεση στο όνομα του εκλεκτικισμού που διαμορφώνει το νέο εικαστικό λεξιλόγιο.

3 neoell metamonternismos Έτσι, ο μεταμοντερνισμός ως πολιτιστικό φαινόμενο δύσκολα γίνεται αντιληπτός γιατί παρουσιάζεται με έντονη στυλιστική ποικιλία και ασυνέχεια ακόμη και στο ίδιο το έργο, αντικατοπτρίζοντας την μεταβιομηχανική, καταναλωτική κοινωνία, στην οποία παράγεται. Άλλωστε, το μεταμοντέρνο είναι ένα προϊόν καθαρά του ύστερου καπιταλισμού της σύγχρονης κοινωνίας των media και της πληροφόρησης στην οποία είμαστε μέλη. Ως αποτέλεσμα, η μεταμοντέρνα αισθητική ακολουθώντας την μεταμοντέρνα ιδεολογία και τον μεταμοντέρνο τρόπο ζωής, υιοθετεί επιθετικά χαρακτηριστικά, όπως είναι η ακατανοησία, το σεξουαλικό υλικό, η ανενδοίαστη πολιτική και κοινωνική πρόκληση, τα οποία γίνονται αποδεκτά χωρίς να σοκάρουν πλέον.